گیلاس قهوه چیست ؟

گیلاس قهوه یا Coffee Cherries، میوه ای است که دانه های سبز قهوه در درون آن جای دارند ، معمولا هر میوه دارای 2 دانه سبز در درون خود است اما در 5 تا 10 درصد مواقع ممکن است یک دانه سبز درون آن وجود داشته باشد. به صورت خوشه ای در امتداد شاخه های گیاه رشد می کنند. اندازه هر گیلاس به اندازه یک انگور کوچک است. این میوه ها قبل از رسیدن سبز رنگ و پس از رسیدن و آماده شدن برای برداشت به رنگ قرمز یا قرمز مایل به بنفش در می آیند.

گیلاس قهوه و آناتومی آن

هر گیلاس از بخش های مختلفی تشکیل شده که شامل دانه سبز، یک پوست نقره ای، یک پوسته کاغذی محافظ به نام پکتین، یک لایه گوشتی به نام پالپ و یک پوسته لایه خارجی می‌باشد .

سه لایه اول که میوه گیلاس قهوه را تشکیل می دهد به نام پریکارپ شناخته می شود. اولین و خارجی ترین لایه پریکارپ اگزوکارپ (پوست) است. در زیر پوست مزوکارپ (موسیلاژ) قرار دارد که لایه نازکی از پالپ است. پالپ گوشت شیرین و خوراکی گیلاس است. در زیر مزوکارپ و اطراف دانه های قهوه ارگانیک (دانه ها) لایه ای چسبناک و عسل مانند به نام پارانشیم وجود دارد. این لایه سوم پریکارپ از لوبیا محافظت می کند و در درجه اول از سلولز با مقادیر کمی پکتین تشکیل شده است.

در زیر پارانشیم، لایه نهایی پریکارپ قرار دارد. لوبیاها درون یک پاکت کاغذ مانند به نام اندوکارپ قرار دارند که بیشتر به آن پوسته می گویند.

گروه دوم

دانه (لوبیا) در داخل پریکارپ قرار دارد. دانه ها در یک غشای بسیار نازک پوشیده شده اند که از دانه محافظت می کند. این غشاء، یا بیضه، اسپرمودرم نامیده می شود، اما معمولاً در صنعت قهوه به عنوان پوست نقره ای شناخته می شود.

درون خود دانه ها آندوسپرم و جنین قرار دارند. آندوسپرم بافت زنده ای است که جنین را احاطه کرده است. این شامل یک منطقه سخت خارجی و یک منطقه نرم داخلی است.

در داخل آندوسپرم جنین وجود دارد که اندازه آن فقط ۳ تا ۴ میلی متر است. جنین مسئول جوانه زدن دانه های قهوه است.

از نظر فنی، پوست بیرونی میوه قهوه سخت و تلخ است. اما در داخل آن می‌توانید گوشتی شیرین و آبدار و در زیر آن یک لایه لزج پیدا کنید که از دانه‌ها حافظت می‌کنند. بعد از برداشت میوه‌های رسیده، پوست و پالپ آن‌ها را جدا می‌کنند و پس از طی مراحل مختلف به شکل دانه‌های قهوه که همه ما با آن آشنا هستیم در می‌آیند.

برخی از کشاورزان عقیده دارند که کیفیت دانه‌های قهوه بر اساس طعم میوه‌های آن قابل تشخیص است و گیلاس‌های رسیده به معنای رنگ های تیره‌تر و قندهای پیشترفته‌تر هستند.

طعم گیلاس قهوه

یک گیلاس قهوه کاملا رسیده دارای طعم دلپذیری است که بسیاری افراد آن را شبیه به هندوانه، زرد‌آلود و یا حتی ترکیب آن دو تصور می‌کنند.

وقتی شما یک گیلاس قهوه را گاز می‌زنید، متوجه می‌شوید که پالپ کمی در اطراف آن وجود دارد و بیشتر آن پوست و دانه‌ (معروف به دانه‌های سبز) است و دور تا دور آن مواد لزجی قرار گرفته که به راحتی جدا نمی‌شوند.

جالب است بدانید بین میوه دانه عربیکا و میوه دانه روبوستا تفاوت طعمی وجود دارد که علت آن شرایط کاملاً متفاوتی است که در آن رشد می‌کنند.

کاسکارا

گیلاس قهوه خشک شده معمولاً دور انداخته می شود یا به عنوان کود استفاده می شود، اما اخیراً می توان آن ذخیره کرد و به عنوان کاسکارا  “Cascara” – چای تهیه شده از گیلاس قهوه استفاده نمود! این ماده شبیه به چای دم می‌شود و ماده اولیه در لاته کاسکارا است.

آیا گیلاس قهوه خوراکی است؟

طعم این میوه شبیه دانه های قهوه بو داده نیست. این تعجب آور نیست زیرا دانه های خام و سبز داخل گیلاس هیچ یک از ویژگی های طعم و عطری را که ما با قهوه مرتبط می کنیم را نشان نمی دهند زیرا هنوز برشته نشده اند. اما در زیر پوست گیلاس قهوه لایه ای از میوه وجود دارد که برای انسان قابل خوردن است. این میوه شیرینی مطبوع و اسیدی طراوت‌بخش دارد. با این حال، گیلاس قهوه حاوی میوه های خوراکی بسیار کمی است زیرا دانه ها بیشتر فضا را اشغال می کنند.

خواص و فواید گیلاس قهوه

خواص گیلاس قهوه بسیار زیاد است که از جمله آنها می‌توان وجود مواد مغذی، انواع ویتامین ها، خواص آنتی اکسیدانی بالا، افزایش دهنده انرژی بدن، تاثیرات ضدعفونی و ضد التهابی، مناسب برای دیابت، بهبود دهنده عملکرد قلب و عروق و شادابی پوست را نام برد.

در خصوص عوارض گیلاس قهوه و مصرف آن در طولانی مدت هنوز تحقیقات دقیقی صورت نگرفته است. اما در کل می‌توان به این نتیجه رسید که مصرف گیلاس قهوه در اندازه متناسب خطری برای بدن نخواهد داشت. اما با توجه به اینکه گیلاس قهوه دارای مقداری کافئین است بایستی از مصرف آن در هنگام خواب و استراحت شبانه خودداری کرد.

برداشت دانه ها

توانایی تشخیص زمان رسیدن گیلاس بسیار مهم است زیرا افزایش سطح قند تأثیر زیادی بر کیفیت دانه های قهوه دارد. درست مانند هر میوه ای، میوه ای که شانس کامل رسیدن را داشته است همیشه از نظر طعم برتر است، شیرین تر و از نظر طعم متعادل تر است.

گیلاس‌های قهوه معمولا 4 تا 5 سال پس از کاشت آماده برداشت هستند. اکثر کشورهای تولیدکننده قهوه برداشت سالیانه دارند، اما بعضی کشورها مانند کلمبیا سالیانه دو بار گل دهی دارند بنابراین دو بار در سال برداشت می‌کنند.

برداشت قهوه کاری پر زحمت است و اغلب اوقات با دست انجام می پذیرد؛ چرا که درخت‎های این گیاه در کشورهای در حال توسعه‌ای رشد می‎کنند که نیروی کار ارزان دارند و استفاده از ماشین‎ آلات در زمین ‎های کشاورزی سخت و هزینه‎ بر است.

شاید بپرسید دانه قهوه چه زمانی برداشت می‌شود؟ هنگامی که گیلاس ها به رنگ قرمز دربیایند زمان برداشت فرارسیده است. معمولا دانه ‎ها همگی با هم و یا به صورت دستچین برداشت می‎ شوند.

در حالت برداشت اول (همگی با هم)، کارگر دستش را روی شاخه می‎کشد و همه دانه ‎ها چه سبز و چه قرمز روی زمین می‌ریزند. دانه های سبز را می ‎توان برداشت کرد ولی اگر به همراه دانه های رسیده پردازش شوند قهوه را بدمزه می‌کنند.

اگر کار برداشت به صورت دستچین انجام شود،کارگر ابتدا دانه های رسیده را برداشت کرده و بعد از چند روز برای برداشت دانه‎ هایی که تا آن موقع رسیده ‎اند، برمی گردند.